آئین مستان

یا علی و یا علی و یا علی یا علی

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

ای چرخ به انگشت شما می گردد / خاک قدمت عرش خدا می گردد

والله قسم خانه کعبه هر روز / دور سر ایوان طلا می گردد

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

در معرکه وقتی که رجز خوان می شد / از گردش ذوالفقار طوفان می شد

جانم به علی که لشکری از دشمن / با دیدن هیبتش مسلمان می شد

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

شب دست به گیسوی علی می گیرد / خورشید رخ از روی علی می گیرد

از بس زدم سنگ علی بر سینه / سنگ لحدم بوی علی می گیرد

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

مانند خدای خویش بی همتا بود / ریز خور سفره اش همه دنیا بود

گویند علی به دست خیبر شکنش / انگشتر یا فاطمه الزهرا بود

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

از چه جز خودت دورم کن / لبریز حضور غرق در نورم کن

این قافله ی عمر که از دستم رفت / با قافله حسین محشورم کن

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

یا رب به برادر ابا عبدالله / بر لحظه آخر اباعبدالله

روز عرفه کاش که زائر باشم / دز صحن مطهر اباعبدالله

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

با یاد غمش غرق غم می باشم / در بین همبن نوحه و دم می باشم

با پرچم سرخ یا اباعبدالله / سرباز مدافع حرم می باشم

لعنت الله علی من عاداک یا علی

اسدالله علی ولی الله علی یا حیدر یا حیدر

کوچه گلی از چشمای تره / جون به سر شدیم کی با خبره

هیچکی از خونه بیرون نمیاد / همراه یتیما گوشمون روی دره

بین ناله یک صدا میاد / از حنجره ی مرتضی میاد

عاشورا چیه ، هر چند کلمه / یه اسم کربلا میاد

عاشورا کیه ، کربلا کجاست / اسم کربلا اوج گریه هایت

مولا چی میگه ، یا حسین می گن / یعنی چی سر حسین به روی نیزه هاست

صحبت از تن صد پاره چیه / یک قافله ی آواره چیه

خیمه ها رو آتیش می زنن / شیرخواره کیه ، غارت گهواره چیه

پاره تن کیه بی کفن کیه / جای نعل اسب رو بدن چیه

صحبت از تن بی سر می کنه / با لب های تشنه دست پا زدن چیه

حسین آرام جانم        حسین روح روانم

سر به سجده می ذاري

ناله ي یارب داري

سمت مسجد کوفه رهسپاري

بیقراري نگاهت، طرف آسمونه

ذکرت انا الیه، راجعونه

بعلیٍ الهی، یا الهی

با اشک و آه کوفه،

پیش نگاه کوفه

درد دل کردي برا، چاه کوفه

هنوزم روي دستات، جاي رد طنابه

خیلی وقته سلامت، بی جوابه

بعلیٍ الهی یا الهی 

سر به سجده می ذاري

ناله ي یارب داري

سمت مسجد کوفه رهسپاري

بیقراري نگاهت، طرف آسمونه

ذکرت انا الیه، راجعونه

بعلیٍ الهی، یا الهی

مثل بارون می باري،

از مدینه تو داري

گهواره ي محسن و، یادگاري

اشکاي روضه دارت،

باز دوباره می خونند

گل یاسو کی دیده،بسوزونند

بعلیٍ الهی، یا الهی

بیقراري نگاهت، طرف آسمونه

ذکرت انا الیه، راجعونه

بعلیٍ الهی، یا الهی

سر به سجده می ذاري

ناله ي یارب داري

سمت مسجد کوفه رهسپاري

بیقراري نگاهت، طرف آسمونه

ذکرت انا الیه، راجعونه

بعلیٍ الهی، یا الهی

کشتن مولا را همسر زهرا را

من در مدینه یاد گرفتم که هیچ وقت / زخمی که شد عمیق مداوا نمی شود

گر چند ضربه هم زده بودند، باز هم / پیشانی تو بیش از این وا نمی شود

تا دید طبیب میگه دیگه بابات زنده نمی مونه صدای گریه زینب فرق کرد؛ بابا یه حرف هایی برادر هام میگن

بابا گفتند، گفته ای مرا کوچه می برن / می خواهم از بیان خودت بشنوم

گفتند، گفته ای که تماشام می کنند / می خواهم از زبان خودت بشنوم

بابا  خودت بگو سر بازار میروم / بابا خودت بگو که گرفتار می شوم

بابا خودت بگو به سرم سنگ می زنن

آره زینب یه روزی میاد بالا پشت بوم همه سنگ می زنن یه روزی میاد پرده محمل تو کنار میزنی دلت برا حسینت یه ذره شده بعد از چند روز جدایی می بینی سرش بالای نیزهاست

زخمي که بعضي شبا سر وا مي کرد کنار چاه

ناله ناله داشت حکايت از دلي غرق  به آه

ديگه راحت مي شه از اين همه ماجراي شهر

ديگه راحت مي شه از مردم بي وفاي شهر

خورشيد کوفه با چهره اي پر از بغض شفق

پلکاشو گذاشته روي هم، شکسته بي رمق

طبيب اومده دواء بذاره رو زخم سرش

اما کي مي ذاره مرهم روي زخم جیگرش

بغض دلتنگياي غروب مي باره از نگاش

معلومه رفتنيه ، اين جوري مي لرزه صداش

دلي غرق درد آه حالي آشفته داره

ميون بغض چشاش حرفاي نا گفته داره

علی یا علی    علی یا علی     علی یا علی

خوب مي دونه کوفه شهر آدماي بي وفاست

خوب مي دونه تازه اين اول غربت و بلاست

خوب مي دونه چند سال ديگه حديث غربتو

قصه‌ي نامه هاي فريب اين جماعتو

مي دونه درياي خون مي شه يه روزي نينوا

آخه خونه دلش از مصيبتاي کربلا

مي دونه دست رشيد عباسش قلم مي شه

می دونه قامت آسمونش اونجا خم مي شه

مي دونه خورشيد نيزه ها مي شه سر حسين

مي شينه سه شعبه ای به حلق حسين

مي دونه دستاي زينب و مي بندن يه روزي

مي دونه به اشک بچه هاش مي خندن يه روزي

رحمي به سه ساله و شير خواره اش هم نمي کنند

رحمي به گهواره و سه ساله اش نمي کنند

مي دونه که از حرم شميم سيب و مي برن

به روي نيزه سر شيب الخضيب و مي برن

ميون سينه‌ش ديگه نفس آروم نمي گيره

پرو بالش توي اين قفس آروم نمي‌ گيره

علی یا علی    علی یا علی     علی یا علی

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را

دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين

به علي شناختم به خدا قسم خدا را

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند

چو علي گرفته باشد سر چشمه‌ي بقا را

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را

برو اي گداي مسکين در خانه‌ي علي زن

که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را

بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من

چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا

بجز از علي که آرد پسري ابوالعجائب

که علم کند به عالم شهداي کربلا را

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را